به سکوت ارام خانه کاغذات هستم که میدانم رویاهای تو به زیبایی خیالات من باور کردنی است
تو از سکوت من به باور عرفانی عشق رسیدام .من از سکوت تو به نقطه نهایی ایمان رسیده ام .
شاید نتوان درک کرد که گفته های ما از آن دنیا کاغذی که ساخته ایم شنیدنی است.
ولی میشود دست به کار شد ورنگ سبز به شاخه های خاکسری درختان کاغذی کشید.
ورنگ قرمز عشق را به باورهایمان بکشیم.
